بعد از مدت ها.

رها نیستی، سنگینی! سبکی! چیز پک و پاره ای هستی در جهان. خیلی تعریف دقیقی از خودت نداری.

سنگینی و سبک. آنقدر از دست دادی که حس میکنی چیزی برایت نمانده و آنقدر به دوش میکشی که حس میکنی کم کم داری فرو میروی.

چطور میتوانی حتی بازنده خوبی باشی؟ چطور میشود بهتر باخت؟